تست   Anti-Centromeres IgG

آنتی بادی های سانترومر (ACA) یکی از چندین آنتی بادی ضد هسته ای است. سانترومر را هدف قرار می‌دهد، جزء کروموزوم‌ها (ساختارهای هسته) که در تمام سلول‌های هسته‌دار بدن ما به جز گلبول‌های قرمز یافت می‌شود.
آنتی بادی های سانترومر عمدتاً در بیماران مبتلا به کلسینوز، پدیده رینود، اختلال عملکرد مری، اسکلروداکتیلی و سندرم تلانژکتازی (CREST) نوع اسکلروز سیستمیک (اسکلرودرمی) رخ می دهد. سندرم CREST با ویژگی های بالینی زیر مشخص می شود: کلسینوز، پدیده رینود، هیپوتحرکی مری، اسکلروداکتیلی و تلانژکتازی. آنتی بادی های سانترومر با چندین پروتئین سانترومر 18 کیلو دالتون، 80 کیلو دالتون و 140 کیلو دالتون به ترتیب با نام های CENP-A، CENP-B و CENP-C واکنش نشان دادند. چندین اپی توپ احتمالی مرتبط با این اتوآنتی ژن ها شرح داده شده است. اعتقاد بر این است که آنتی ژن CENP-B اتوآنتی ژن اولیه است و توسط تمام سرم هایی که حاوی آنتی بادی های سانترومر هستند شناسایی می شود. ویژگی این تست 98% > است.
آنتی بادی های ضد سانترومر تقریباً در 60٪ بیماران مبتلا به اسکلرودرمی سیستمیک محدود و در 15٪ از بیماران مبتلا به شکل منتشر اسکلرودرمی یافت می شوند.
آنتی بادی های سانترومر نیز در برخی از بیماران مبتلا به سیروز صفراوی اولیه توصیف شده است و ممکن است در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید یا لوپوس اریتماتوز رخ دهد. بنابراین، یک یافته آنتی سانترومر مثبت به شدت حاکی از اسکلرودرمی سیستمیک محدود است. آنتی بادی های ضد سانترومر در اوایل دوره بیماری وجود دارند و به ویژه پیش بینی کننده درگیری محدود پوستی و کاهش احتمال درگیری تهاجمی اندام های داخلی مانند فیبروز در ریه ها هستند.