تست     IgA

ایمونوگلوبولین A (Ig A ) آنتی بادی است که در عملکرد ایمنی غشاهای مخاطی نقش دارد. مقدار IgA تولید شده در ارتباط با غشاهای مخاطی بیشتر از همه انواع آنتی بادی های دیگر است. به طور مطلق، روزانه بین سه تا پنج گرم در لومن روده ترشح می شود. این نشان دهنده 15٪ از کل ایمونوگلوبولین های تولید شده در سراسر بدن است.IgA دارای دو زیر کلاس (IgA1 و IgA2) است و می تواند به صورت مونومر و همچنین دیمر تولید شود. شکل دایمر IgA شایع ترین است و IgA ترشحی (sIgA) نیز نامیده می شود. sIgA ایمونوگلوبولین اصلی موجود در ترشحات مخاطی از جمله اشک، بزاق، عرق، آغوز و ترشحات دستگاه تناسلی ادراری، دستگاه گوارش، پروستات و اپیتلیوم تنفسی است. همچنین در مقادیر کمی از خون یافت می شود. جزء ترشحی sIgA از تجزیه ایمونوگلوبولین توسط آنزیم های پروتئولیتیک محافظت می کند. بنابراین، sIgA می‌تواند در محیط سخت دستگاه گوارش زنده بماند و در برابر میکروب‌هایی که در ترشحات بدن تکثیر می‌شوند محافظت کند. sIgA همچنین می تواند اثرات التهابی سایر ایمونوگلوبولین ها را مهار کند. IgA یک فعال کننده ضعیف سیستم کمپلمان است و فقط به طور ضعیفی opsonize می شود.
IgA1 زیرگروه غالبIgA است که در سرم یافت می شود. اکثر بافت های لنفاوی دارای جمعیت سلول های تولید کننده IgA1 هستند. در IgA2، زنجیره های سنگین و سبک با دی سولفیدی مرتبط نیستند، بلکه با پیوندهای غیرکووالانسی مرتبط هستند. در بافت‌های لنفاوی ترشحی (به عنوان مثال، بافت لنفاوی مرتبط با روده)، سهم تولید IgA2 بیشتر از اندام‌های لنفاوی غیر ترشحی (مانند طحال، غدد لنفاوی محیطی) است.