تست     IgE

ایمونوگلوبولین E (IgE) نوعی آنتی بادی است که فقط در پستانداران یافت شده است. IgE توسط سلول های پلاسماسل سنتز می شود. تصور می‌شود که IgE بخش مهمی از پاسخ ایمنی در برابر عفونت توسط کرم‌های انگلی خاص از جمله Schistosoma mansoni، Trichinella spiralis و Fasciola hepatica باشد. IgE همچنین در هنگام دفاع ایمنی در برابر انگل های تک یاخته ای خاص مانند پلاسمودیوم فالسیپاروم استفاده می شود. IgE ممکن است به عنوان دفاعی برای محافظت در برابر زهر تکامل یافته باشد. مولکول های IgE انگل را می پوشانند که ماست سل های بافت و ائوزینوفیل های در حال گردش را قادر می سازد از طریق گیرنده های IgE خود متصل شوند. این برهمکنش IgE با گیرنده‌های آن‌ها باعث شروع یک آبشار از واکنش‌ها در این سلول‌ها می‌شود که منجر به آزاد شدن هیستامین و سایر مواد سمی به بیرون می‌شود.
IgE همچنین نقش اساسی در حساسیت نوع I دارد که در بیماری های آلرژیک مختلف مانند آسم آلرژیک، اکثر انواع سینوزیت، رینیت آلرژیک، آلرژی های غذایی و انواع خاصی از کهیر مزمن و درماتیت آتوپیک ظاهر می شود. IgE همچنین در پاسخ به آلرژن‌ها، مانند واکنش‌های آنافیلاکتیک به داروها، نیش زنبور، و آماده‌سازی‌های آنتی‌ژنی که در حساسیت‌زدایی ایمونوتراپی استفاده می‌شوند، نقش اساسی دارد.
برخی از افراد که به عنوان "آتوپیک" شناخته می شوند، استعداد ژنتیکی برای ایجاد پاسخ های حساسیت مفرط نوع یک به آنتی ژن های موجود در محیط دارند. یک بیماری پوستی که موضوع مطالعه در مورد نقش IgE و حساسیت مفرط بوده است، درماتیت آتوپیک یا اگزما است. اگرچه اگزما یک بیماری چند عاملی است که شامل ژنتیک، اختلال عملکرد در سیستم ایمنی است، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد حساسیت مفرط با واسطه IgE نیز ممکن است نقش داشته باشد.