تست     EBV VCA IgG

ویروس اپشتین بار (EBV)، همچنین به عنوان ویروس هرپس انسانی 4 شناخته می شود، یکی از اعضای خانواده ویروس هرپس است. این یکی از شایع ترین ویروس های انسانی است. EBV در سراسر جهان یافت می شود. اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود به EBV مبتلا می شوند.
منظور از EBV ویروسی است که به خانواده تبخال‌ها ربط دارد. عفونت EBV از طریق تماس با بزاق منتقل می شود. بیشتر عفونت‌های اولیه در دوران کودکی رخ می‌دهند و علائمی ندارند یا فقط علائم غیراختصاصی ایجاد می‌کنند، در حالی که عفونت‌ها در اواخر نوجوانی یا در بزرگسالان می‌توانند منجر به مونونوکلئوز عفونی شوند. هنگامی که عفونت رخ می دهد، EBV نهفته می شود و در لنفوسیت های خون محیطی ساکن می شود و فرد آلوده را به یک ناقل مادام العمرEBV تبدیل می کند. تا زمانی که ویروس به شکل غیرفعال و نهفته وجود داشته باشد، حمل EBV در بیشتر موارد عواقب جدی ایجاد نمی کند. در موارد نادر، ویروس نهفته فعال می شود و در پاتوژنز عفونت فعال مزمن یا بدخیمی های اپیتلیال، مزانشیمی و لنفوئیدی نقش دارد.
در طول فاز لیتیک، آنتی ژن های اولیه EBV (EA) تولید می شود، سپس آنتی ژن های کپسید ویروسی (VCA) همزمان با ژنوم ویروسی بیان می شوند. در طول چرخه نهفته، آنتی ژن های هسته ای اپشتین بار (EBNA) سنتز می شوند. Anti-VCA IgG در مرحله حاد عفونت EBV ظاهر می شود، در دو تا چهار هفته پس از شروع به اوج خود می رسد، اندکی کاهش می یابد و تا پایان عمر فرد باقی می ماند.
به‌طور کلی افزایش مقادیرVCA-IgG به معنای ویروس فعال EBV است، در حالی که تراکم کم آن به این معنا است که اخیرا به این ویروس مبتلا بوده‌اید و اکنون در حال بهبودی هستید.