تست PlGF

فاکتور رشد جفتی (PlGF) عضوی از خانواده فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) است و عمدتاً در جفت بیان می شود، اگرچه در بسیاری از بافت های دیگر از جمله قلب، ریه، تیروئید، کبد، ماهیچه های اسکلتی و استخوان نیز در سطوح پایین بیان می شود. 

نقش اصلیPlGF  در بافت هایی غیر از جفت، رگزایی در پاسخ به ایسکمی پاتولوژیک یا آسیب است.  PlGF در شرایط پاتولوژیک مانند بیماری عروق کرونر افزایش می یابد.

PlGF در گردش به طور برجسته در بارداری افزایش می یابد و منبع آن جفت است. عملکردPlGF در جفت احتمالاً در ارتقاء رشد و بلوغ سیستم عروقی جفت است. 

غلظتPlGF  در سه ماهه اول بارداری طبیعی کم است و از هفته 11 تا 12 به بعد افزایش می یابد و در هفته 30 به اوج خود می رسد و پس از آن کاهش می یابد.

مشخص شده است که PlGF سرم و ادرار در زنان هم در زمان تشخیص پره اکلامپسی و هم قبل از شروع سندرم کاهش می یابد. کمبودPlGF  احتمالاً به دلیل ترکیبی از کاهش بیان PlGF و کاهشPlGF آزاد به دلیل اتصال باsFLT-1  است که در زنان مبتلا افزایش می یابد.

 در اوایل بارداری، غلظتPlGF  در زنانی که متعاقباً دچار پره اکلامپسی می شوند کمتر از در زنان باردار طبیعی، اما سطح sFLT-1 تفاوتی ندارد، که نشان می دهد بیانPlGF  در جفت کاهش یافته است.