تست Digoxin

دیگوکسین یکی از قدیمی ترین داروهای مورد استفاده در زمینه قلب و عروق است. اغلب برای فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی و نارسایی قلبی استفاده می شود.
دیگوکسین از راه دهان یا تزریق داخل رگ مصرف می شود. نیمه عمر دیگوکسین تقریباً 36 ساعت است که در دوزهای متوسط ​​در بیماران با عملکرد کلیوی طبیعی تجویز می شود. عمدتاً بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود.
هنگامی که دیگوکسین همراه با تیازیدها و دیورتیک های لوپ تجویز می شود می تواند منجر به آریتمی قلبی شود. این به این دلیل است که مصرف همزمان دیگوکسین با داروهایی مانند تیازیدها و دیورتیک‌های لوپ که می‌تواند باعث هیپوکالمی، پایین بودن سطح سرمی پتاسیم در خون شود. این امر احتمال آریتمی قلبی را تشدید می کند زیرا سطوح پایین پتاسیم باعث کاهش مقدارK+ در پمپ ATPase می شود و سطح کلسیم را بیش از حد افزایش می دهد که منجر به این آریتمی ها می شود. همچنین می تواند باعث اختلالات بینایی و همچنین سرگیجه یا غش شود.